De eik

De dikke eik stond in de weg
De dikke eik had dikke pech
De mannen sloegen hem snel plat
En elk nam wat hij nodig had

De een zocht eikels voor het varken
De ander maakte stelen voor de harken
Nummer drie nam takken voor het vuur
De vierde hout voor in zijn schuur
Vijf zocht bladeren voor zijn bed
En zes vermaalde schors tot vet

 Zo kon de eik door veel te geven
 Beginnen aan zes nieuwe levens

De eik met zeven levens

Hallo, ik ben Gerard Sonnemans. Ja, die meneer met de bijl, die de boom aan het omhakken is. Maar denk nou niet meteen dat ik het leuk vind om alles stuk te maken. Ik houd van de natuur en ben er erg zuinig op. De illustratie hoort bij een omslag van een van mijn boeken. Het verwijst naar een Middeleeuws verhaaltje over een eik in een klooster, die te groot werd en een gevaar voor de gebouwen vormde. Hoeveel verdriet het de monniken ook deed, de boom moest om. Maar gelukkig wisten ze met de bladeren, de takken, de stam en de wortels wel raad: alles werd opnieuw gebruikt, net als in het gedichtje op de openingspagina van mijn website. Op die manier kwam de eik opnieuw tot leven. Zal ik eens wat verklappen? Eigenlijk voel ik me meer als die eik dan als het mannetje met de bijl. Ik ben een eik met zeven levens. Wil je weten hoe dat zit? Lees maar:

1. Ik ben (of was?) 'een geleerde meneer', die jarenlang aan de universiteit werkte en daar moeilijke boeken over prachtige verhalen maakte.

2. Dat was wel leuk, maar wat ik nu doe, is véél leuker. Nu mag ik lekker boeken maken voor mensen die jong van hart zijn. Daarover kun je op de andere pagina's van deze website van alles lezen.

3. Dat kan vooral, omdat ik niet meer hoef te werken voor een baas. De moeder van mijn kinderen zorgt voor het geld voor de boterhammen en het waspoeder, en ik koop de boterhammen en zorg ervoor dat de was op tijd in de wasmachine gestopt wordt.

4. Naast het schrijven en het zorgen voor de kinderen blijft er nog genoeg tijd over voor andere belangrijke dingen. Zoals vrijwilligerswerk. Bijvoorbeeld voor de arme en gehandicapte kinderen in het Ethiopische stadje Lalibela of voor een stichting die probeert mensen te helpen die in de Tweede Wereldoorlog als slaaf voor de Duitsers gewerkt hebben.

5. En wat dacht je van 'mijn' sportclub, de hockeyclub in Boxmeer? Net als in iedere vereniging zijn ook daar altijd mensen tekort om de club draaiende te houden. Ik draag mijn steentje bij, onder andere door de teams van mijn zoons te coachen, trainingen te geven, en iedere week het clubblad te maken.

6. Af en toe doe ik ook nog klusjes voor de 'grotemensen-wereld'. Als ze me vragen, schrijf ik boekjes of folders over gemeentezaken, de gezondheidszorg, verzekeringen of flow sensors. Soms lees ik boeken van andere schrijvers, voordat ze naar de boekwinkels gaan, om ervoor te zorgen dat er geen foutjes meer in staan. En ik speel ook af en toe voor leraar. Dan vertel ik mensen hoe ze hun werk beter kunnen doen door beter naar elkaar te luisteren.

7. En tot slot is er nog een zevende leven helemaal voor mezelf, waar ik je lekker niks over vertel.